4. JELASKAN PERANAN CHARLES LOUIS MONTESQUIEU DALAM ASPEK INTELEKTUAL.

 

JELASKAN PERANAN CHARLES LOUIS MONTESQUIEU DALAM ASPEK INTELEKTUAL.

Charles Louis Montesquieu atau Charles Louis de Scondat dilahirkan pada 18 Januari 1689 dan meninggal dunia pada 10 Februari 1775. Beliau dilahirkan di Chateu de la Brede barat daya Perancis. Ayahnya Jacques de Scondat merupakan seorang tentera. Ibunya pula bernama Marie Francoise de Pesnel seorang wanita warak dan kaya. Montesquieu bersekolah di Chatholic Collage of Juiny dan melanjutkan pelajaran di fakulti undang-undang di University Bordeux dan berjaya menjadi seorang peguam pada tahun 1708. Pada tahun berikutnya, Montesquieu mewarisi kekayaan dan dan gelaran ‘Montesquieu’ setelah bapa saudaranya meninggal. Beliau adalah salah seorang tokoh yang banyak memberikan sumbangan dan ide semasa Zaman Pencerahan. Antara sumbangannya ialah menghasilkan tiga karya besar yang mengutarakan pemikiran politik, sejarah, falsafah dan agama.

Charles Louis Montesquieu telah menghasilkan beberapa penulisan ketika menuntut di Academy of Bordeaux. Antaranya, Le temple de Dnide, Essai sur le Gout, Dia-logue de Syela et d’Eucrate, Arcase at Ismenie dan lebih seratus surat. Hasil karya-karyanya ini telah dikumpulkan dalam Oeuvres Completes de Montesquieu dan diedit oleh Edward Laboulaye, Melanges Inedits de Montesquieu, Voyages de Montasquieu, dan Pensees et Fragments Inedits de Montesquieu. Selain itu, Montesquieu telah menghasilkan tiga karya yang terpenting iaitu; Lettre Persanes (1721), The Considerations on the cause of the Grander and Decandenveof the Romans (1734) dan Spirit of the Laws (1748).

Hasil karya Montesquieu iaitu Lettres Persanes (1721) memaparkan kisah dua orang Persia yang bernama Usbek dan Rica yang mengembara ke Perancis untuk mempelajari gaya hidup dan adat istiadat di Eropah. Karya ini berisi surat-surat, antaranya Montesquieu menceritakan tentang Harem Persia iaitu cara wanita-wanita di Persia hidup dikawal oleh suami-suami mereka semasa ketiadaan mereka. Mereka akan dikawal oleh sida yang bertanggungjawab terhadap wanita-wanita ini sehingga dibenarkan membunuh jika perlu. Selain itu, Montesquieu juga memaparkan kemerosotan moral di penghujung zaman pemerintahan Louis XIV dan Louis XV melalui watak Rica yang menceritakan bahawa Raja Perancis adalah lebih kaya daripada Raja Sepanyol kerana mempunyai rakyat yang mudah terpedaya dengan kata-kata raja mereka. Malahan, Montesquieu menggunakan karya ini untuk mengkritik masyarakat Perancis.

Karya The Considerations on the Causes of the Grandeur and Decadence of the Romans yang diterbitkan pada tahun 1734 di Amsterdam pula memaparkan sejarah kebangkitan, kebesaran dan kejatuhan Rom. Beliau mengkaji peristiwa yang menimpa tentera Rom yang akhirnya membawa kepada kejatuhannya. Beliau menyatakan bahawa kejayaan Rom adalah disebabkan oleh kebajikan masyarakat, sistem konsul, kebijaksanaan senat, kekuasaan rakyat terbatas, kemenangan yang diperolehi serta pembahagian harta rampasan. Manakala kejatuhan Rom adalah disebabkan oleh kemerosotan kerjasama antara rakyat dan tentera, kemewahan ekonomi dan kekuasaan, dan hilang identiti kewarganegaraan. Karyanya ini memperlihatkan cara beliau menginterpretasikan sebab dan akibat sejarah dengan memfokus kepada sebab-sebab tersirat dari segi sosial dan moral bagi kejatuhan Rom. Oleh itu, beliau sering digelar sebagai ahli sosiologi yang pertama kerana sumbangannya dalam mengkaji kesan dan akibat sosial dan fenomena persekitaran kepada tingkah laku manusia.

Karya Spirit of the Laws (1748) pula mengandungi tiga puluh satu buah buku dan dibahagikan kepaa enam bahagian. Perkara yang dibincangkan ialah bentuk-bentuk pemerintahan, adat kebiasaan dan iklim, masalah ekonomi, masalah agama dan hukum Romawi, hukum Perancis serta feudalisme. Montesquieu juga menjelaskan mengenai konsep pengasingan kuasa dalam pemerintahan yang terbahagi kepada tuga buah badan yang bebas iaitu Badan Perundangan, Badan Eksekutif, dan Bdan Kehakiman yang mempunyai bidang kuasa tersendiri untuk mengelakkan pertindihan bidang kuasa. Hal ini juga bagi memastikan seseorang itu tidak berkuasa lebih daripada satu bidang kuasa dan dapat mengelakkan penyalahgunaan kuasa akibat pemusatan kuasa pada sesebuah badan tertentu. Jika ketiga-ketiga kuasa tidak dipisahkan, penyelewengan akan berlaku dan kebebasan tidak wujud, dan hakim-hakim tidak mendapat kebebasan dalam melaksanakan keadilan.

Oleh itu, doktrin pengasingan kuasa yang dilaksanakan ini bukanlah menunjukkan Montesquieu memusuhi golongan aristokrat, tetapi beliau hanya mementingkan had kuasa dan rakyat mendapat hak yang sepatutnya dalam sistem monarki. Oleh itu, harus wujud penguasa yang mematuhi hukum, menghormati rakyat dan menghormati hak-hak kaum bangsawan. Malahan, beliau yakin bahawa undang-undang kebanyakan negeri boleh menjadi lebih liberal dan berperikemanusiaan bagi mengelakkan penyelewengan kuasa serta dapat menghapuskan penindasan agama, sistem perhambaan dan menggalakkan perdagangan.

Kesimpulannya, Charles Louis Montesquieu telah banyak memberikan sumbangan kepada peradaban dunia amnya dan Perancis khasnya semasa Zaman Pencerahan. Doktrin pengasingan kuasa yang diutarakannya berjaya mempengaruhi penggubalan perlembagaan di dunia termasuk penggubalan Perlembagaan Amerika Syarikat 1787.

@juhaimimajid