BINCANGKAN PERANAN MAHARAJA DI CHINA SEMASA PEMERINTAHAN DINASTI MING.
Dalam sistem pemerintahan monarki yang diamalkan di China, maharaja mempunyai kedudukan yang tinggi. Maharaja China mempunyai kuasa mutlak dalm bidang eksekutif, perundangan dan kehakiman. Sistem pemerintahan beraja di China semasa pemerintahan dinasti Ming bermula sekitar abad ke-16 iaitu dari tahun 1368 hingga 1644. Sistem pentadbiran yang diamalkan merupakan warisan daripada dinasti terdahulu atau kesinambungan daripada pemerintahan sebelumnya. Dalam menjalankan pentadbiran, maharaja dibantu oleh kakitangan awam yang terdiri daripada golongan bangsawan. Dengan menguasai hal ehwal eksekutif, kehakiman, ketenteraan, kegamaan, dan keintelektualan pula, maharaja dapat mempertahankan kedudukannya.
Tidak dinafikan, maharaja merupakan individu yang mempunyai kedudukan
tertinggi dalam masyarakat China. Hal ini bukan sahaja disebabkan maharaja
menduduki hierarki tertinggi dalam masyarakat China. Dinasti Ming mengekalkan
struktur kerajaan China Kuno iaitu maharaja dikaitkan dengan konsep ketuhanan
bertaraf suci serta mendapat mandat dari syurga yang pastinya memberikan kuasa
tidak terhingga kepada seseorang maharaja. Kedudukan tertinggi ini
diperkukuhkan dengan falsafah Confucianisme yang menggesa seseorang maharaja
berkelakuan baik dan adil agar mendapat penghormatan daripada rakyat. Oleh sebab
kedudukan tertinggi, maka tidak hairanlah maharaja di China mempunyai kekuasaan
mutlak dalam pelbagai aspek politik, ekonomi, sosial, perundangan dan
sebagainya.
Dari segi politik, kekuasaan maharaja ditonjolkan dengan peranannya
sebagai pemerintah tertinggi yang mempunyai kuasa yang tidak boleh
dipersoalkan. Maharaja juga bertanggungjawab melantik pembesar di peringkat
wilayah yang wajib bertanggungjawab atas nama maharaja. Selain itu, maharaja
juga bertanggungjawab membentuk sistem pentadbiran yang sistematik, umpamanya
melantik individu-individu yang lulus peperiksaan awam bagi memastikan sistem pentadbiran
berjalan dengan lancar serta cekap. Sebagai ketua negara, maharaja juga
bertanggungjawab menentukan dasar-dasar negara. Dalam dinasti Ming, maharaja
bertanggungjawab mengarahkan ekspedisi-ekspedisi ke luar negara bagi meningkatkan
pengaruh dan status Kerajaan China.
Dari segi ekonomi, maharaja menguasai semua sumber ekonomi seperti
cukai, tanah, buruh dan lain-lain. Dinasti Ming mempelbagaikan pembaharuan
untuk meningkatkan hasil pengeluaran pertanian seperti mengingkatkan sistem
pengairan, pertanian selingan dan penggunaan peralatan moden.Malah maharaja
berperanan dalam menentukan dasar cukai negara dan segala perancangan dalam
ekonomi negara. Aktiviti perdagangan luar perlu mendapat kebenaran dan restu
baginda. Semasa era Dinasti Ming, dasar keterbukaan dalam urusan luar negara
telah meluaskan bidang perdagangan dan perkembangan ilmu Barat di China. Pemilikan
tanah yang menjadi sumber atau lambang
kekayaan adalah di bawah kuasa mutlak maharaja. Baginda berhak untuk menganugerahkan
atau menarik balik pemilikan tanah kepada individu yang tertentu dan berjasa
kepada negara.
Sementara dari sudut sosial, kekuasaan maharaja dapat dilihat dalam
memainkan peranan penting dalam sosal keagamaan dengan mengetuai segala upacara
keagamaan. Maharaja juga bertanggungjawab melantik ketua agama bagi mengetuai
upacara keagamaan, pemujaan dan hal-hal kerohanian. Sebagai penaung kegiatan
keilmuan, peperiksaan awam yang dijalankan pada peringkat pusat, wilayah dan
daerah dilaksanakan dengan harapan melahirkan ramai tokoh pentadbir berwibawa. Baginda
turut terlibat dalam perkembangan ilmu pengetahuan dengan memberi ceramah
kepada pelajar-pelajar yang menuntut di Kolej Imperial.
Dalam bidang kehakiman dan perundangan pula, maharaja berperanan
sebagai ketua hakim sekaligus mempunyai kuasa pemutus sama ada menjatuhkan
hukuman atau mengampuni kesalahan seseorang individu. Malah, segala titah
perintah diraja dianggap sebagai undang-undang. Pelaksanaan hukuman yang adil
amat penting memandangkan ia mencerminkan imej sesorang maharaja. Kegagalan
menjatuhkan hukuman yang sewajarnya boleh membawa kepada hilangnya mandat
seseorang maharaja.
Kesimpulannya, China mempunyai sistem pemerintahan yang teratur semasa
era Dinasti Ming seterusnya menjelang era pemerintahan dinasti Ching. Maharaja
menjalankan kuasa pemerintahan secara mutlak dengan bantuan pegawai-pegawai
kerajaan telah melahirkan kestabilan dalam politik, ekonomi dan sosial di
China.
No comments:
Post a Comment